Kosmische Slinger der Tijden

Vanaf het einde van de zestiger jaren richtte Wim Zitman zijn belangstelling zich steeds meer op de langdurige loop of cycli van de planeten in het zonnestelsel. Door de schaarse literatuur op dit terrein kwam hij in contact met de oude kennis van de astrologie en de astronomie.

Bij zijn studie naar deze kennisgebieden kwam hij tot de gedachte dat de chronologie (kalenders) van de oude culturen, synchroniciteit vertoonden met de loop van de planeten en de belangwekkende gebeurtenissen binnen de oude culturen.
Oude chronologen, zoals Manetho, Brossus, Syncellus, Eusebius, Africanus en in latere tijden Nostradamus en Scaliger brachten hem met hun werken op deze gedachte. De oude chronologen werkten immers met de astrologie en de daarbij behorende technieken. Overigens vormen verschillende bronnen binnen de egyptologie even zovele verwijzingen in deze richting.

Vanaf 1986 investeerde hij alle beschikbare tijd in het navorsen van oude chronologische bronnen en hun overeenkomst met de “klassieke chronologie”. Het resultaat bracht hem tot de conclusie dat de moderne opvolger van de astrologie, de astronomie, zich onvoldoende bezighoudt met de cycli van de planeten en de chronologie van de oude culturen. De oude culturen hadden hun chronologie gegrondvest op het toenmalige wereldbeeld, waarvan de kennis bj de splitsing tussen astrologie en astronomie in de zeventiende eeuw op de achtergrond raakte.
Deze conclusie vormde een verdere stimulans om de chronologie van het oude Egyptische rijk te onderzoeken waarbij hij op allerlei verborgen overeenkomsten met andere culturen stootte. Hij is van mening dat een nieuw studieterrein is aangeboord. De “Leer van Kosmische Tijdregeling”.
Deze kosmochronie brengt geheime kennis van de oude culturen boven, evenals geodetische kennis van prehistorische aard. De werken van de Egyptische hogepriester Manetho komen in een nieuw licht te staan.