www.zitman.org

Wim Zitman

Wim Zitman

Wim Zitman

Name: Willem H. Zitman (1941)

Education: Secondary School, School of Engineering (Faculty of Architecture)

Profession: Building Engineer (Project Manager in the field of project development)

Short Biography:
Since my youth, I have had an ever-increasing interest in the Natural History of the Earth, Archaeology, Geology and Paleontology.
For the last 30 years, I studied astronomy and astrology, focusing on ancient astronomy and chronology.
During the last 21 years, I specialized in Egyptology and do research in that field.

Author of the following books:
Kosmische Slinger der Tijden, 1993; ISBN 90.74358.04.7.
Ancient Egyptian Records and Astronomy, 1995/1996; ISBN 90.74558.07.0.
Summary of 222 ancient Egyptian calendar-dates.
Sterrenbeeld van Horus, 2000; ISBN 90.4390.117.2.
Onbekende Aspecten van Nostradamus, 2002; ISBN 90-806700-3-0.
Egypt: “Image of Heaven”, 2006; ISBN 1.931882.54.1.
Het Horus Enigma, 2009; ISBN 978.90.5730.633.4.
Van Egypte naar Atlantis, 2013; ISBN 97.89057309090.

Ga naar de Nederlandse versie.

Who is Wim Zitman?

After a stay of a little over 78,000 days on the other side, I was born on September 1st, 1941 at 3:25 a.m. local time in Leiden, Holland (1:25 GMT). A wonderful town, boasting as many as 13 museums, where the smell and atmosphere of metaphysics still lingers in the streets. It is the birthplace of great painters like Rembrandt van Rijn, Jan van Goyen, Jan Steen (Warmond), Lucas van Leyden, Frans Mieris, and Gerard Dou. It is a town with a grand history that can be seen everywhere you look. The historical inner city is not just beautiful; it also breathes a pleasant atmosphere with its numerous streets and alleyways and its many interesting sights. There are many churches there, dating back to glorious eras like the Gothic period and the Renaissance, there is the Hooglandsche Kerk, the Pieterskerk (St. Peter’s Church), the octagonal Mariakerk (Church of the Virgin Mary), the Lodewijkskerk (St. Louis’s Church), and not to forget the old Burcht (a fortress) dating as far back as the 9th century, standing at the point where the river Rhine separates into two branches. Lady Justice can be found there as well, in the court house behind the Pieterskerk.

Its monumental town hall, which still has its original Renaissance facade, is located on the Breestraat, opposite the residence of the famous philologist Justus Scaliger in the 16th and 17th centuries, and opposite the Korenbeurs at the back. Scaliger was professor of Latin, Ancient History and the History of the University. The oldest university of the Netherlands is located at the Rapenburg, where we also find the Rijksmuseum voor Oudheden (Museum of Antiquities). The town is still enclosed by the waters of the Singel, with the Hortus Botanicus (Botanical Gardens) located behind the university. On its banks, we find the famous observatory, on the corner of the Kaiserstraat, named after its founder Frederik Kaiser. If we walk down the Rapenburg in the direction of St. Louis’s Church, we come past the Chemisch Laboratorium (Chemistry Laboratory), where some of the world’s most renowned scholars such as Kamerlingh Onnes and Albert Einstein worked. Einstein frequently stayed with Paul Ehrenfest at 57 Witte Rozenstraat, at the corner of the Jan van Goyenkade. Scientists from all over the world come to the city to experience the place that housed so many early influential thinkers. Leiden is the cradle of scientists. Its street names testify to this and its famous painters more than once eternalized scientific scenes.

If you are born in a town like this, you almost naturally develop a great love of history and science. But that is just the first step; it is not just plain sailing after that. The circumstances under which you are born, the conditions of life, the family you are born into, the presence or absence of an innate talent for study, economic or social conditions in a certain part of your early life, all constitute as many possible obstacles to successful development. Sometimes a serious illness at a crucial moment in your life can spoil things for a long time to come. This happened to me when I was 14. There were other things too, I will not deny, that were not conducive to my life taking the course I had in mind. My father hardly took an interest in me, there were financial difficulties right after the war with large-scale post-war reconstruction going on, and no government study grants yet to help you along. In short, my options were limited. Sometimes a hobby like stamp collecting can open up ways for you. It was through this hobby that I met a man who was to become a kind of ‘second’ father to me. He was my guide from the time I was fourteen. Before that, I had learned a lot about Leiden from my grandfather. My grandfather would often take me to museums, such as the Lakenhal, the Museum of Antiquities and the Rijksmuseum voor Volkenkunde (Museum of Anthropology), as a result of which my general knowledge grew naturally. The close and warm bond I felt with my mother and her father fostered an awareness in me that my life might be of some significance. My self-confidence increased and, by the Grace of God as my folks would say, my father allowed me to go to secondary school, provided that after that I would find a job and start earning some money. My ‘second’ father suggested to me that I should take evening classes in Engineering, and he arranged a job for me at the I.B.B. (Ingenieursbureau voor Bouwnijverheid) an engineering company. I took the classes, and I took the job. My training was seriously interrupted by compulsory National Service. I eventually managed to do my National Service in Utrecht at the internal outpatients’ clinic of the ‘Oog in Al’ Military Hospital. It allowed me to more or less continue my Engineering studies in Leiden. After my National Service, I resumed the full program of my studies and took a job as a draftsman at an architectural office. After a few years, I broadened my studies by taking on a job as a calculator at a building company, and I was very successful at that. I turned out to have a special talent for specifying, collecting and subsequently calculating all the costs involved in building components. It turned out I had an innate talent for theoretically breaking down a design or a building into its component parts, correctly appraising what is involved in a framework or in frame building structures. Designing building plans together with architects became my daily routine. It also caused me to bring more art into my life, as a result of which I developed an interest in the activities involved in infrastructure and project development. I took a further step in that direction in my development, and from the age of 35 started working as a project manager in project development.

Early on, from the age of eight, I had begun to take an interest in Ancient Egypt, not very surprisingly perhaps, with the Museum of Antiquities located just around the corner. Books on Ancient Egypt that I read in my childhood and other books later on further stimulated my curiosity. From the age of eighteen, I lost interest in ‘ordinary’ books, and began to look for books more substantial on content. I became fascinated with spiritual life. A little later I joined the Westerheem Archeological Society and the Geological Society Grond, Boor en Hamer (‘Soil, Drill and Hammer’). I found the latter more interesting, and began to search for and collect fossils, not just in the Netherlands but also elsewhere in Europe. I found my first fossil at Velp on the Keienberg. Eventually my interest began to center more and more on prehistoric man, on earth, its origin and development. Alongside that I also took an interest in man’s mental and spiritual development, in people’s ups-and-downs, which led me to the study of astrology and psychology. Initially, I could not get a grip on astrology, until I got an assistant at work who was doing a course on astrology with a renowned astrologer. Back in those days, there were no regular stores yet that openly sold books on subjects like astrology. But my assistant knew his way around in Amsterdam, and he would often take me to ‘closed’ stores that did sell them. An entirely new world opened itself up to me, a major boost to my curiosity.

Because I was also in charge of Purchasing at the renowned firm J.P. van Eesteren I was working at, I came into contact with a great many people, some of whom also took an interest in the field of astrology. One day I read an advertisement for an astrological meeting and decided to go there to find out firsthand about the discipline and to meet people engaged in it. My curiosity was rewarded. During the coffee break an unknown man came up to me and asked me if he could tell me about my life. He believed he ‘recognized’ me from a conversation he had once had with a fellow-astrologer. This man was a complete stranger to me and I did not understand how he could have had a conversation about me with a colleague of his. So I told him: ‘please do, by all means …’ He told me what had happened to me up to that point, and he was largely correct. This was a bizarre experience, and one that would stick in my mind. I asked for his address, which he gave me. He lived in Alkmaar. A few months later I contacted him, and later on he became my coach.

In 1981 during the economic crisis I lost my job as a project manager. One day the entire department got fired. I was in a fix now. I did not manage to get back into building construction; the slump continued for many years. I was forced to look for other means of subsistence, mainly also because my house had lost half its value. Meanwhile, things had not been going well in the romance department either. I had gotten divorced, and my son decided to come live with me. This further worsened my financial situation. Something had to be done. I decided to turn my hobby into a profession and became an Astro-therapist. After many years of study in that field, I took the jump. The first day was very encouraging, with as many as five clients coming in. Word of mouth did the rest, and in less than no time I had a flourishing practice with a waiting list, proving I had taken the right decision. Over the years, I kept on reserving time to spend on my other hobby, my great love for Ancient Egypt. Through reading all kinds of books on the subject, I found out to my surprise that certain things in Egyptology were not sufficiently known or understood, or not known or understood at all. Thus, I read one day that the Egyptians had multiple calendars, but that no one quite knew yet what the reason behind this was. This not only intrigued me; I was determined to find out exactly why this was. Because after all, if nothing else, calculation was my field of expertise. I decided to increase my knowledge of this field through self-study to eventually try to arrive at a reconstruction of the calendar(s). For some years I thought I had succeeded in that. My son, interested in antiquity from his early youth, also got involved in my research and got so enthusiastic about it that he decided to study Egyptology at the university. Through self-study, and after much deliberation, I arrived at the conclusion that the Ancient Egyptians had but one hobby, and that was Astronomy. However, there is not a trace of this to be found in present-day Egyptology. I assumed that every stela and/or papyrus with an event specified on it together with a calendar date would have to refer to an astronomical phenomenon. This assumption proved to be correct. This meant that they ‘registered’ and documented everything. It caused me to look at their culture in a completely different way. Because of the profound implications of this ‘discovery’, I decided to pursue the matter further. My daily activities in my astrological practice did not allow me to devote all my time to it. My son moved out and found a place of his own, and started studying Egyptology at Leiden University, which he rounded off with a PhD in Egyptology.

Life has a way of changing miraculously. After ten years (1993), I could no longer stand the pressure of my astrological practice, and I was experiencing health problems, something I never had expected. It was then that I met my new partner Hendrine. She asked me about my life and I told her what I was working on. She pointed out to me that I had made a reconstruction of the Egyptian calendar, but had never checked if my theory was actually correct. This immediately urged me to check about a dozen ancient records for correctness. They turned out to be right. What now? Together with her I began a search at various universities to find data that would support my claims. The collection of data we gathered consists of some 250 chronological dates, and the results of the investigation of the astronomical data proved to be significant. The interest shown by scholars in the field that I wrote to about my discoveries (at the universities of Leiden, Berlin, and Budapest) was negligible. I was naïve enough to assume that chronology constitutes the backbone of a culture. My research on the infrastructure of the pyramid field, the locations of the pyramids, and their relation to the night sky met with a similar fate.

Since 1985 I have not stopped my research and the fruits of my labour have been laid down in various publications. I will not cease my efforts and will try to get my new findings published. So far, anyway… Unfortunately, different ways of approaching questions in history, theology, and mythology outside the mainstream more often than not tend to create turmoil. Radically new ideas and approaches easily cause unrest in the scientific community. A well-known Biblical saying often heard in my family was: ‘Prove all things; hold fast that which is good’

 

Pivotal Moments in some more detail:

  1. My mother once told me that she had seen Jesus at my birth. My father had jumped on his bike and ridden to his parents, where he arrived in shock. I was a boy, and he had counted on a girl.
  2. At the age of 7 or 8, I passed by the cemetery at the Zijlpoort in Leiden on my scooter and suddenly ‘knew’ that I was going to do something important in my life. As a child I was an avid reader and I would often draw maps of countries.
  3. At the age of 14, I came down with a serious disease and was often delirious. As a result my memory suffered, and learning, which so far at secondary school had been a piece of cake, took a lot more effort than before. When I got well again, I started growing rapidly.
  4. When I was 17, I began to take an interest in metaphysical matters. I was studying architecture at the Mathesis Scientiarum Genitrix (M.S.G.).
  5. Around the age of 28, Karel Buhrs joined our firm and became a colleague of mine. He was studying astrology with the famous Mellie Uildert. He became my assistant in the Calculation and Purchasing Department of the J.P. van Eesteren Building Company. Karel initiated me and showed me the way in the maze of metaphysics and ‘closed’ stores in Amsterdam. I bought several books on astrology and we would have frequent conversations on the subject. One day the so-called Rule of Hermes (Hermes Tresmegistus – Thrice-Great Hermes) came up in our talks, a rule that has been passed down in incomplete form. I conferred with him on this and decided that one day I would try to work it out and rediscover its original formulation, so that it could once again be applied. At a certain point, Karel took a job at another firm and we each went our separate ways. Just now, some 45 years later, he has contacted me through my website, and once again asked me the question to what extent the Rule of Hermes (Laws of Prenatal Epoch) had influenced my interest in Ancient Egypt.
  6. In the years that followed, I became more and more interested in and acquired knowledge about the history of mankind and the long development of earth.
  7. In the spring of 1979, I decided to attend a conference on astrology together with an acquaintance of mine. I did not quite know what to expect. We listened to birth charts being explained, when just before the coffee break a man sitting right in front of us turned around and invited me to have coffee with him during the break. I had never seen this man before in my life. His name was Peter Lucas, and he told me about my life and the events in it. It turned out he knew me without me ever having seen or spoken to him, and without him having interpreted my horoscope. He had lived in Brisbane (Australia) for a while; he was an astrologer and a member of the White Lodge. He later became my coach.
  8. A new turning point announced itself in the 39th year of my life. I bought an apartment on the Holbeinstraat in Amsterdam. Holbein, a Renaissance artist world-famous for his drawings and paintings, was to play an important role in my life later on.
  9. Meanwhile the crisis of the nineteen-eighties was taking its toll. I lost my job at the building company. I was not the only one; all my colleagues were laid off. I used the time I now had on my hands to intensify my studies of the fields mentioned and I contacted my coach, whom I had met at the conference in Soesterberg. These were difficult times. My son decided to spend more time at my place than at his mother’s, which also made things more difficult for me financially.
  10. I was forced to find additional sources of income, and in the spring of 1983 started my practice in Astrosophy, a ‘rediscovered’ way of practicing astrology. In the fall of 1984 I developed a method that made it possible to once again apply the Rule of Hermes. The method allows you to accurately determine practically absolute times of birth. Working with exact times of birth arrived at through the Rule of Hermes yields the incarnation birth chart, which reveals people’s inner drives, something they can be made aware of in therapy sessions. In 1987, I expanded this with the reincarnation birth chart, after I had received the formulas for his from my coach.
  11. I used my spare time to make an in-depth study of Ancient Egypt. In this, I focused my attention on their calendar in particular. In the summer of 1986, I received a nightly ‘visitation’ from an ‘unknown man’, who explained to me that I was to occupy myself with the great cycles of the world. Our history, so he told me, was incorrect! It was made very plain to me that from now on this was to be my core business. I was wide awake, standing in the middle of the living room, together with the woman I was living with at the time. The next day my coach came to visit me, and while I had not told him about my experiences of the night before, he told me the exact same thing as the ‘unknown man’ who had appeared to me!
  12. Where was I to start? The Bible? Astronomy? Nostradamus and his mysterious methods? I was facing an almost impossible challenge. Not too long before this intense emotional experience, I had been studying the measures and numbers of the Ancient Egyptians. What had triggered my curiosity was an Egyptian measuring rod the length of a ‘royal cubit’, on display in a showcase at the Leiden Museum of Antiquities. I asked the curator of the museum if he could give me the exact length of this cubit in centimeters. He told me he could not, because its precise length was uncertain. A construction engineer will not accept an answer like that, so I hurried to the Papenstraat behind the museum, where the university library was located. There I found Die Alt-Aegyptische Elle, a book by the world-famous 19th-century German Egyptologist Richard Lepsius, published in 1865. In 1986 you could still borrow books from the library, which I did at once, and I subsequently copied it. It was my first official book on Egyptology. In the first few lines it discusses the various measures, the importance of their application and their ratios relative to each other for the research on their relationship to the Great Pyramid. It was and still is assumed that the orientation and purpose of this building provides clues hinting at some kind of astronomical system. This linked up with the question I saw myself confronted with.
  13. From that time onward my full attention was concentrated on monuments like that. At the time, I had at my disposal a 256 KB computer with software that allowed me to determine the correct distance between coordinates on earth and the orientation with regard to the cardinal points. One evening when I could not sleep I decided to determine the distance between Giza and Stonehenge. The result was both fascinating and intriguing. Once again I was wondering what to do next, how I was to proceed from there. In the next few years my thoughts developed further, and I began to include in my research some other gigantic monuments, such as Teotihuacan in Mexico and Tiahuanaco in Bolivia. Connecting these points in a certain way yielded a picture of a giant figure ‘eight’ lying on its side – the well-known symbol for infinity – a diagram with inter-cardinal cosmic axes, which presented me with a riddle. A few years passed without any results worth mentioning. In 1989 I decided to publish my provisional findings in a book titled Kosmische Slinger der Tijden (KST) [‘The Cosmic Pendulum of Time’], which appeared in 1993. The book concentrated on the 5 ‘holy sites’, which I had decided after ample consideration might point to Atlantis indeed having been located in the Atlantic Ocean.
  14. After the summer of 1989, my research began to be concentrated on the orbits, the grand cycles, of the planets in our solar system. With the help of my son, I determined mathematically the length of the ‘Great Year’, the time it takes the precession of the equinoxes to complete a full cycle. I published this in KST. Other astronomical particularities, such as the discovery of the so-called cosmic digital pointer between the stars Aldebaran and Antares, the 27 great trines (triangles) of Jupiter and Saturn, were placed in relation to this. These findings were incorporated in the section on cosmo-chronology of Part I of the book. In part II, I tried to make a reconstruction of Dynastic Egypt based on the work of the Egyptian high priest Manetho, whose original writings have been lost, and are known to us only in part through references made to him by others.
  15. Between 1986 and 2000, I studied in detail the chronological work done by Nostradamus – I am not referring to his predictions here – and compared and contrasted this with the chronology of the Bible. His work was based not only on the chronology of the Bible but also on that of Ancient Egypt and its wisdom. The relationship between the Bible and the histories of ancient peoples was frequently used by Nostradamus, albeit not openly, to arrive at and flesh out his ‘Danse Macabre’ of the Time Key. As chronological markers Nostradamus used the day (III Prt 28) of the start of the New Egyptian Calendar in year 9/10 of Pharaoh Neferirkare of the fifth Dynasty on February 11th, 2776 BC (JD. 707531)[1] and the day the Jews were expelled from Jerusalem and exiled to Babylon under King Nebuchadnezzar II, on July 27th, 586 BC (JD. 1,507594). Nostradamus’s third cycle started on February 10th, 1606 AD (JD. 2,307690), or on February 7th, 1606 AD, and ends in the future, in the year 3796 AD. His third cycle thus started precisely midway between the year the Jews were exiled, and the end of his prophecies on September 22nd, 3796 AD (JD. 3,107812). A total of 3 periods of ca. 2190 years each. I wrote a book on Nostradamus titled Onbekende Aspecten van Nostradamus [‘Unknown Aspects of Nostradamus’], which was published in 2002.
  16. In 1986 I dove further into the peculiarities of the Egyptian calendar (see also at 11). I put the results I arrived at in one of the drawers of my desk. In 1993, I met my current partner Hendrine, the woman I have been with ever since. She is a ‘resting point’ in my life that allows me to devote myself to my research full time four days a week. I collected some 250 chronological calendar dates that yielded a significant astronomical result. The Ancient Egyptians had a passion for Astronomy. Indeed, my conclusion was that their entire philosophy of life was grounded in it. It confirmed a kind of conviction I had had since the nineteen-eighties. At the beginning of 1994, I expanded my research to include the infrastructure of the pyramid field, the locations of the pyramids and their connection to the night sky, the stars in the heavens. This was stimulated by the publication of Robert Bauval’s groundbreaking The Orion Mystery. Much the same way as a friend of Bauval’s alerting him to the constellation of Orion in the night sky had triggered his discovery of the similarity of Orion’s belt to the layout of the Gizah pyramid field, so Bauval’s discovery in turn for me made things fall into place on a much wider scale. When I had read the book, I contacted him because I disagreed with him on a number of points. Assuming that correspondence to stars in the heavens is limited to just the three pyramids of Giza correlating with three stars in Orion’s belt is far too restricted. It is my firm conviction that many stars were projected on earth in the form of pyramids and temples, as I believe I have shown in Sterrenbeeld van Horus, which was published in 2000, and in its English translation Egypt: Image of Heaven, which came out in 2006. I am convinced that Egypt was once a world power whose influence derived from their knowledge of the universe. They translated their knowledge of this power into grand buildings, such as pyramids and temples. The earliest pyramids mirror part of the constellation of Orion together with a heavenly gate, the Perihelion (intersection of the Galactic equator of the Milky Way and the Ecliptic). At a later phase of their civilization they began to depict (iconographically) the God Orion in their pharaohs assuming the martial position known as the ‘strong arm’ on temple walls, pylons, and jewelry (the pectoral, for instance). This form of iconography established a connection between heaven and earth, which is what the Ancient Egyptians’ power derived from. (www.zitman.org Site Map, Egypt Image of Heaven, Chapters 5,6 and 8a-8y).

    In part II of these books, I describe the plan discovered on a mysterious clay tablet from the library of King Assurbanipal. It shows a ‘straight-lines’ representation of the ancient world. This journey of discovery led me to a place called Agadez in the Sahara desert in present-day Niger. The (second) cradle of a people that later was forced to move east, to the rivers Nile, Euphrates and Tigris due to a sudden catastrophic climate change resulting in drought. In 1998, my wife and I went to Paris to the FNAC media shop, where I found proof of my claim that the cradle of (Western) civilization was to be found in the western part of Northern Africa, more particularly in the Central Mountain Range, north-east of the Aïr Massif. The book I found, and which I had never even heard of, stood out among the books on the table in front of me. All I had to do was pick it up. In the book, Archéologie Africaine, its author Marianne Cornevin discusses the work of French ethnologist Jean-Paul Roset. In Bagzane, Roset had found pottery dating back some 10,000 years. He describes it, illustrated with photographs, in the article: Tagalagal: un site à céramiques au Xe millénaire avant nos jours dans l’Aïr (Niger), 1982 and in Neolithic development in the Early Holocene of Northern Niger, 1987. And it did not end there, there were even prehistoric rock paintings discovered there. These findings completely overturn our current knowledge of early North African and pre-dynastic Egyptian history. Ancient Egypt had a wisdom that science does not wish to accept yet.

  17. Because after a number of years I was not entirely happy with part II of Kosmische Slinger der Tijden, in which I tried to reconstruct Dynastic Egypt on the basis of Egyptian high priest Manetho’s work, I decided to write Het Horus Enigma [‘The Horus Enigma’] (2009). The Egyptians discovered the calendar, the most fundamental and practical application of astronomy, through observation and subsequent determination of the length of the solar year. They were engaged in this science as early as the fifth millennium BC. However, in the past few centuries, egyptologists and astronomers have rigorously swept this off the table. Why should the Egyptians want to record the law-governed phenomena observable in the sky, such as the cycles of stars, of the sun, the moon, and the planets? And how would they have done that? What obstacles would they have had to surmount to achieve that? Present-day scholars even hold there was no knowledge of astronomy worth mentioning in Ancient Egypt. This is a blatant failure to recognize the obvious. For what would our civilization have looked like without those Ancient Egyptians? As it turns out, Astronomy was the central theme of Ancient Egyptian culture. The Egyptians, who saw themselves as sons of Horus, developed an all-encompassing system: the cosmic order, the coherence between Heaven and Earth. As above, so below. Egypt as the mirror of heaven. They even expressed this physically in the design of the pyramid field. But it also found expression in their calendar-based religious festivals and festivities, and their notion of time. They were the first people on earth to use hours, days, and months, and the fist people that knew seasons and years.
  18. The origin of Egyptian civilization is still shrouded in mystery. Some pyramid texts are extremely succinct. The Egyptians spoke of an island emerging from the primeval waters as the original center of the world. It looks like the Egyptians were alluding to an island in the ocean that could be seen as the center of the world around it, a center with an enormous mountain (the throne of Osiris), with the extensive radius of its circle of influence reaching over a vast distance, connecting it to other ancient centers, like Giza in Egypt, Stonehenge in England, Teotihuacan in Mexico, and Tiahuanaco in Bolivia. My search for this cradle of civilization started with the development described in 13 (the diagram with inter-cardinal axes, shaped like the symbol for infinity). I projected this figure onto the curved surface of the earth, and using a piece of string literally stuck it onto a globe that I have. By and by, its empty central crossing point got me thinking it might mark the original location of Atlantis. Plato explicitly stated that Atlantis was located in the Atlantic Ocean, past Gibraltar, known in antiquity as the Pillars of Hercules. From 1985 onwards, I collected geographical material, part of which I included – still incomplete then – in the books I had published. In 2005, after years of searching, I found the remnants of the island realm in the Atlantic in a NASA photograph titled Night falls over Europe. Raking light strikes the surface of the Atlantic Ocean, rendering submerged mountains or islands visible. I looked and discovered the geomorphological similarity between the three seamounts, Great Meteor and the two Cruiser Seamounts, and the three pyramids of Giza. In Van Egypte naar Atlantis, de Boven- en Onderwereld van Osiris [‘From Egypt to Atlantis’], I published Ancient Egyptian sources on the original cradle of their civilization. The existence of these texts is quite exceptional considering the fact that information like that is supposed to be completely lacking, at least according to traditional Egyptologists. Exceptional also because the origin of the Osiris myth was intertwined with the physical shape of the island group. Does that mean that geomorphology lies at the basis of their unfathomable religion? In my opinion, this is indeed the case, and furthermore I believe that the shape of the three islands taken together was copied in three artificial mountains in Giza, located on the same meridian as the cradle of their civilization, at 30º North. The distance between them in terms of longitude is precisely 60°. Now that the remains of Atlantis, the first cradle, have finally been found, we can focus our attention on a new view of the world. The ancestors of the Egyptians without a doubt came from the west (origin.zitman.org).
  19. In the summer of 2015, I walked, like I often do, into second-hand bookstore De Slegte, where I almost tripped over a big box full of books. The box had a tear in it and through it I read a title that caught my eye and intrigued me. I asked the lady behind the counter if I could buy the book, but she answered that all the books in the box still had to be priced. The book was The Forbidden Universe, one of the most fascinating books to come out in the last few years, on the occult influences on science in the Renaissance. I knew immediately that I wanted to add the book to my personal library. The saleswomen looked at me and said: ’Well all right then, I’ll open up the box now, and start pricing the books.’ Later on, I walked out the store, book in hand. Philip Coppens, an old friend of mine, who unfortunately died much, much too young, had once collaborated with the authors of the book, Lynn Picknett and Clive Prince from Londen. Their names made me think of him again…
  20. In 1980 I had bought a house on the Holbeinstraat in Amsterdam. In 1981, Inez, the woman I was in a relationship with at the time, walked into the living room triumphantly, and gave me a book on Hans Holbein. Nothing strange about that, you will probably think, just a nice gesture on her part, but that was not the end of it.
    Many years go by. I am living in Belgium now. In October of 1998 I buy a copy of the Saturday issue of daily quality newspaper NRC Handelsblad, and in it there is an extraordinary article on – you guessed it – the artist Hans Holbein, more particularly on his fascinating painting The Ambassadors, currently on display at the National Gallery in London. The article discusses in detail all kinds of objects that are displayed on a table in the painting, with two men standing next to it, one on either side of the table. In the top left-hand corner of the painting there is a crucifix. On the floor we see an elongated skull (the skull of Jesus?) painted at an acute angle. According to Professor John D. North, an expert in the philosophy and astrology of the Renaissance, this painting depicts an astrological birth chart for April 11th, 1533, at 2:08 p.m. local mean time. That day in 1533 was Good Friday.[2] This aroused my curiosity, and I decided to write to Mr. North and tell him about my insights on this. His response was an exceptionally kind one, and he sent me his book Hidden Meanings in Geoffrey Chaucer’s Poetry (KNAW vol. 54, No. 5) Round the middle of November, NRC Handelsblad ran a commentary titled Heibel om Holbein [‘Fuss over Holbein’] by Jeroen Stumpel, professor of iconology and art theory at Utrecht University. He swept North’s idea off the table, terming it ‘Nonsense for the main part’ (’grotendeels quatch’). North responded to this, saying that no matter what present-day scholars might think of Astrology “All those who were involved in this painting believed in astrology”, and he also added that he shuddered at Stumpel’s disquieting lack of understanding regarding the mental and intellectual world of the 16th century, and concluded his response by saying he kind of shivered at the idea of scholars like Stumpel censuring the press. In 2002 or 2003, my wife and I were vacationing in France and Spain. One day we were staying in St. Jean de Luz on the border between the two countries. On entering this village, we drove by an antique shop that had a sale on. We went in, and at the back of the store in the antiquarian books section I found a copy of Mary F.S. Hervey’s Holbein’s “Ambassadors”, published in 1900, which I bought straight away.
    The past year I did research on the Eye of Horus, and discovered what I believe to be its true meaning. My search for the ultimate beginning of the calculations made by Michel de Nostradame, revealed that he based them on the Venus and Mars-cycles. Venus is at 27° Pisces, where, astrologically, it is in exaltated position (exaltation)! This result without question pointed at the 27-degree angle with the horizon found everywhere in Holbein’s painting, and at the crucifix in particular. It refers to the start of the fourth wave of creation, and to the Crucifixion of Jesus. The words in St. John’s Book of Revelation, verse 22:16 are: “I am the Morning Star”, and the morning star is planet Venus, and I believe this is the Hidden meaning of the painting The Ambassadors. I kept an interest in North, and followed his work in other areas. I recently bought his book The Ambassadors’ Secret at the De Slegte bookstore in Leiden. In his preface, on page xviii, North takes the elevation of the Sun as his point of departure. In my opinion this is incorrect. Unfortunately, John North passed away on October 31st, 2008, so I can no longer tell him how I see things.

  21. So far, we have no real concept that covers the religion of Egypt. This seriously hampers research on the structure of religion. While there are many words that refer to religion, there is no word in Ancient Egypt for ‘religion’ as such. The existence of a God in the Egyptian religion is apparent everywhere. In this, it is very much like Christianity. There has been authoritative research in Egyptology on the Ancient Egyptian religion, but they never managed to find and describe the core and source of this religion. This was impossible, because they lacked the necessary knowledge of Astronomy, or rather, of Astrology. Hermeticism, which in the opinion of present-day Egyptologists belongs to the Greco-Roman tradition, needs to be incorporated within Egyptology. The need for rituals in Ancient Egypt was virtually endless, and there is clear evidence that their great festivals were based on cosmic phenomena. This required observations and calculations to plot the course and movements of planets and stars in the heavens. These calculations supplied the basic data for the development of their calendar, which in turn yielded prolongations that made it possible to construct a chronological ‘framework.’ The Egyptians thus had a methodology and the relevant mathematics that constituted the core of their religion, founded on a repeating cosmic rhythm. These cycles yielded the prolongations for the famous festivals of Life and Death that were celebrated through the ages and of which there are many examples. The synthesis is that the Egyptians were familiar with the cosmic clockwork of the universe. They recorded cosmic events and lived by the repeating rhythm that characterizes these. Their stelas with descriptions testify to their focus on these cosmic events. Their festivals and feasts ran synchronous to this rhythm. Their calendar reminds one of interlocking gears with cogwheels fitting seamlessly. The various cogs are responsible for diverse periods of evolution. Isaac Newton and Michel Nostradamus knew the laws of this Machina Mundi, the clockwork of the universe. They got this knowledge, or implicitly understood it, from Ancient Egypt. If people have an understanding reaching to the core of this knowledge, as Newton and Nostradamus did, Religion or the existence of God is no longer a question.
  22. I already mentioned The Eye of Horus. In the past year (2016), I did research on this hitherto unsolved riddle of Ancient Egypt. The Eye of Horus is mentioned, for instance, in the Horus Myth at the Temple of Edfu. After searching long and hard I believe I may have discovered its true meaning. If I am correct, it is the transit of the planet Venus across the Sun, the same way it happened in 2004 and 2012. No more, no less. It does present us with another riddle, which is how they were able to observe a transit like that without a telescope. Nevertheless, I believe they were! The solution will have to wait till a book or web-article is published in which this phenomenon will be described. Ancient Egypt is ancient indeed; their extensive wisdom shows this time and again. The period we believe we know something about starts at around 3000 BC. In my opinion, and according to my research, this beginning is too recent and should be placed further back in time, to a start of the First dynasty at around 3520 BC. The period prior to that started 1790 years before that at around 5300 BC, which marks the time when they moved as a people from the Central Mountain Range of North Africa to the river Nile due to a climatological catastrophe. They settled in the Delta, the Fayum, at Abydos and at Hieraconpolis, and probably also further up the river, at points connecting to the old caravan routes from the Sahara desert.

[1] The old Egyptian calendar ended on January 9th of 2776 BC (JD. 707498)

[2] The horoscope of Good Friday on April 11th, 1533 (Julian Calendar) at 02:08 p.m. LMT, at Jerusalem (31º47´ North, and 35°10´ East) has the moon on cusp 4, the Sun on cusp 9, Mars on the descendant (cusp 7), and Venus conjunct Neptune on cusp 8, precisely at 1° Aries and 29° Pisces. Planet Venus is at 27° above the descendant (the horizon).

 

Go to the English version.

Wie is Wim Zitman?

Na een verblijf van ruim 78.000 dagen aan gene zijde werd ik op 1 september 1941 om 03h 25 kloktijd (01h25 GMT) in Leiden geboren. Een fantastische stad, rijk bedeeld met maar liefst 13 musea waar de geur en de sfeer van de metafysica nog steeds in de straten hangt. Een stad waar grote schilders geboren zijn, zoals Rembrandt van Rhijn, Jan van Goyen, Jan Steen (Warmond), Lucas van Leijden, Frans van Mieris en Gerard Dou. Een plaats met een grote geschiedenis die overal in de stad waar te nemen valt als je om je heen kijkt. De historische binnenstad is niet alleen prachtig maar vooral gezellig door de vele kleine stegen en zijn bezienswaardigheden. Een stad met vele kerken uit glorieuze tijdperken zoals gotiek en renaissance, de Hooglandsche Kerk, de Pieterskerk, de achtkantige Marekerk, de Lodewijkskerk en niet te vergeten de zeer oude Burcht waarvan het ontstaan teruggaat tot de 9de eeuw op de splitsing van de Rijnarmen. Vrouwe Justitia is ook vertegenwoordigd met het Gerecht achter de Pieterskerk.

Een monumentaal stadhuis met een nog bestaande renaissance voorgevel aan de Breestraat alwaar de beroemde Josephus Justus Scaliger tegenover woonde aan het einde van de 16de en het begin van de 17de eeuw met aan de achterzijde van het stadhuis, de Korenbeurs. Hij was hoogleraar Latijn, Oudheden en Historie van de Universiteit. De oudste Universiteit van Nederland staat aan het Rapenburg waar ook het Museum van Oudheden zich bevindt. Om de stad heen ligt nog steeds de singel met de Hortus Botanicus achter de Universiteit waaraan de beroemde sterrenwacht staat op de hoek van de Kaiserstraat, genoemd naar Frederik Kaiser de stichter van dit observatorium. Lopen we het Rapenburg af in de richting van de Lodewijkskerk dan passeren we het Scheikundig Laboratorium waar de grootste geleerden van de wereld hebben gewerkt, zoals Kamerlingh Onnes en Einstein. Einstein verbleef regelmatig in de Witte Rozenstraat 57 en bij Paul Ehrenfest op de hoek van de Rijn- en Schiekade. Vele wetenschappers vanuit de hele wereld bezoeken de stad om de bron van de vroegere invloedrijke denkers te beleven. Leiden is de wieg van de wetenschappers en haar straatnamen laten je dat weten, de beroemde schilders uit deze stad vereeuwigden meer dan eens wetenschappelijke decors.

Wanneer je in zo’n stad geboren wordt dan ontstaat er als vanzelf een grote liefde voor geschiedenis en wetenschap. Maar dat is slechts één stapje, de rest komt niet vanzelf. Levensomstandigheden, zoals het gezin waarin je geboren wordt, wel of niet aangeboren mogelijkheden om te kunnen studeren, economische en sociale omstandigheden in een bepaald deel van je prille leven kunnen even zovele barrières opwerpen. Soms kan een ernstige ziekte op een cruciaal moment in je leven ook roet in het eten gooien, dit gebeurde in mijn 14de levensjaar. Enkele feiten wil ik niet verhelen, zoals een weinig geïnteresseerde vader, financiële problemen direct na de oorlog door de wederopbouw en de studiebeurs die toen nog niet bestond. Kortom mijn mogelijkheden werden vanwege die omstandigheden beperkt. Soms kan een hobby zoals postzegels sparen, wegen openen. In mijn geval gebeurde dit en ontmoette ik een soort tweede vader die mij begeleidde vanaf mijn veertiende levensjaar. Voordien heb ik veel van mijn grootvader over Leiden opgestoken. Op vele dagen gingen mijn grootvader en ik naar musea zoals de Lakenhal, het Museum van Oudheden en het Museum van Volkenkunde, waardoor als vanzelf algemene ontwikkeling groeide. Door de innige warme en stimulerende band die ik met mijn moeder en haar vader had begon bij mij het besef te ontstaan dat mijn leven van betekenis kon zijn. Mijn zelfvertrouwen nam toe en bij ‘Gods gratie’, zoals ze bij mij thuis zeiden mocht ik van mijn vader naar de Mulo, maar daarna moest ik aan het werk om geld te verdienen. Mijn tweede vader stelde me voor om een avondstudie Bouwkunde te starten en hij regelde voor mij een baan bij het Ingenieursbureau voor Bouwnijverheid (I.B.B.). Zo geschiedde…. Dan komt de Militaire Dienst waardoor mijn opleiding grotendeels onderbroken werd. Het lukte me om uiteindelijk in Utrecht mijn dienstplicht te vervullen op de Interne Polikliniek van het Militair hospitaal Oog in Al. Daardoor had ik de mogelijkheid om de studie Bouwkunde te Leiden in zekere zin te vervolgen. Na de Militaire Dienst hervatte ik die full time terwijl ik bij een Architectenbureau ging werken als bouwkundig tekenaar. Na enige jaren breidde ik mijn studie uit door bij een Aannemersbedrijf te gaan calculeren, dat nam een grote vlucht. Mijn talent bleek het uitsplitsen, verzamelen en het daarna maken van begrotingen te zijn. Het theoretisch uit elkaar halen van een ontwerp of gebouw en het ‘doorzien’ van het raamwerk of skelet bleek een aangeboren kwaliteit te zijn. Het ontwikkelen van bouwplannen samen met architecten werd later mijn dagelijks werk. Dit bracht me ertoe om meer kunst in mijn leven te brengen, waardoor ik o.a. belangstelling ontwikkelde voor werkzaamheden met infrastructuur en projectontwikkeling. Ik zette een nieuwe verdere stap in die richting en begon vanaf mijn 35ste jaar een werkzaam leven als projectmanager in de Projectontwikkeling.

Al vroeg vanaf mijn achtste levensjaar begon de belangstelling voor het oude Egypte. Niet vreemd met het Rijksmuseum van Oudheden in je directe nabijheid. Boekjes over het oude Egypte in mijn jeugd en latere boeken stimuleerden mijn interesse verder. Vanaf mijn achttiende levensjaar verloor ik mijn interesse voor de ‘gewone’ boeken en stapte ik over naar boeken die meer inhoud boden. Ik werd aangeraakt door het spirituele leven. Wat later sloot ik me aan bij de Archeologische Vereniging Westerheem en bij de Geologische Vereniging Grond, Boor en Hamer. Die laatste vond ik interessanter en zodoende begon ik fossielen te zoeken en te verzamelen. Niet alleen in Nederland maar ook in Europa. Mijn eerste vondst deed ik bij Velp op de Keienberg. Mijn grootste interesse richtte zich uiteindelijk op de prehistorische mens, de aarde, het ontstaan en haar ontwikkeling. Ook de geestelijke ontwikkeling van de mens, zijn ups and downs leidde me naar de astrologie en de psychologie. Met de astrologie kon ik in aanvang weinig beginnen, totdat ik een assistent kreeg op mijn werk die een studie volgde bij een gerenommeerde astroloog op dit gebied. In die jaren waren er nog geen zaken die dit soort boeken openlijk verkochten. Maar hij wist de weg in Amsterdam en menigmaal gingen we in de middagpauze naar dergelijke ‘gesloten’ winkels toe. Dat ontsloot voor mij een totaal nieuwe wereld. Mijn interesse werd flink aangewakkerd.

Omdat ik ook de Inkoop verzorgde bij het gerenommeerde Aannemingsbedrijf J.P.van Eesteren kwam ik met veel mensen in contact, soms zaten daar mensen tussen die ook belangstelling hadden voor dit kennisgebied. Op zekere dag las ik een advertentie over een astrologische bijeenkomst en ik besloot om daar naar toe te gaan om frank en vrij kennis te nemen van en mensen te ontmoeten die dat kennisgebied beoefenden. Mijn nieuwsgierigheid werd niet teleurgesteld. Tijdens de koffiepauze kwam er een man naar me toe, die aan me vroeg of hij over mijn leven mocht vertellen. Hij meende dat hij mij ‘herkende’ uit een gesprek die hij met een collega- astroloog ooit had. Deze man was volslagen vreemd voor me en ik begreep niet hoe hij eerder een gesprek met zijn collega over mij had gevoerd. Dus ik zei tegen hem, steek van wal…. Hij vertelde mijn wederwaardigheden tot dat levensjaar, die grotendeels klopten. Dat was een bizarre belevenis maar één die zou blijven hangen. Ik vroeg naar zijn adres die hij me gaf, hij woonde in Alkmaar. Enige maanden later nam ik contact met hem op en Peter Lucas werd later mijn coach.

In 1981 tijdens de crisis verloor ik mijn baan als projectmanager. Op zekere dag werd de hele afdeling ontslagen. Goede raad was duur, het lukte niet om terug te keren in de Bouwwereld, de malaise hield vele jaren aan. Dat noopte me om uit te kijken naar andere middelen om in mijn levensonderhoud te voorzien. Vooral omdat de waarde van mijn huis gehalveerd was. Intussen was mijn relationele leven niet over rozen gegaan, mijn zoon besloot om bij mij te komen wonen. Dat verzwaarde de financiële situatie verder. Er moest wat gebeuren en ik besloot van mijn hobby mijn beroep te maken als Astro-therapeut. Na vele jaren studie op dat terrein waagde ik de stap. De eerste dag gaf me veel moed, maar liefst vijf klanten dienden zich aan. De mond tot mond reclame deed de rest en binnen korte tijd had ik een bloeiende praktijk met een wachtlijst, dat rechtvaardigde mijn eerder genomen besluit. In de loop van de jaren maakte ik ook tijd vrij om mijn andere hobby, de grote liefde voor het oude Egypte gestalte te geven. Via allerhande boeken zag ik dat bepaalde zaken in de egyptologie tot mijn verwondering niet of onvoldoende bekend waren. Zo las ik op zekere dag dat de Egyptenaren meerdere kalenders bezaten maar dat niemand het ware daar nog van wist. Dat gold ook voor de infrastructuur en de maatvoering van bouwwerken. Dit intrigeerde me niet alleen, maar ik wilde over die onderwerpen het naadje van de kous weten. Tenslotte is het mijn vakgebied, nietwaar? Ik besloot door zelfstudie mijn kennis van dit vakgebied te vergroten en uiteindelijk te trachten om een reconstructie van de kalender(s) te maken. Enige jaren later was ik van mening dat dit me gelukt was. Mijn zoon Marcel werd deelgenoot van mijn onderzoek en hij werd zo enthousiast dat hij besloot om Egyptologie te gaan studeren. Door mijn zelfstudie kwam ik tot de conclusie, na ampel overleg, dat de Egyptenaren slechts één hobby hadden —ASTRONOMIE—. Doch daarvan is geen splinter te ontdekken in de huidige Egyptologie. Ik nam aan dat elke stèle en/of papyrus waarop een gebeurtenis staat met kalenderdatum, een astronomisch fenomeen moest zijn. Die aanname bleek juist te zijn. Dit betekent dat ze alles ‘vastlegden’ en registreerden. Dit gaf me een compleet nieuw gezicht op hun cultuur. Vanwege het ingrijpende karakter van deze ‘ontdekking’ besloot ik in de toekomst daar werk van te maken. Mijn werkzaamheden in mijn toenmalige praktijk lieten me niet toe om daar volledig mee bezig te zijn. Mijn zoon ging zelfstandig wonen en begon in 1991 aan de Universiteit van Leiden zijn studie Egyptologie waarin hij promoveerde tot doctor. Hij stichtte in 2007 de Egyptologische vereniging Het Huis van Horus. Een stichting die o.a. lezingen geeft over het oude Egypte en publiceert in een eigen magazine.

Maar de loop van het leven veranderd soms wonderbaarlijk. Na tien jaar (1993) kon ik de druk in mijn praktijk niet meer aan, mijn gezondheid begon me parten te spelen. Iets wat ik nooit verwacht had. In die periode ontmoette ik mijn nieuwe partner Hendrine. Zij vroeg naar het verloop van mijn leven en ik wisselde aan haar uit waar ik mee bezig was. Zij merkte op dat ik een reconstructie van de Egyptische kalender had gemaakt maar nooit gecheckt had of mijn theorie echt waar was. Dat zette me direct aan om een tiental dateringen te onderzoeken op juistheid. Dat bleek het geval te zijn. Wat nu? Ik startte samen met haar een onderzoek op diverse universiteiten naar gegevens die mijn stelling konden onderbouwen. De verzameling omvat ca. 250 chronologische data, het resultaat van het onderzoek naar de astronomische data is significant. Interesse van de wetenschappers uit het vakgebied die ik aanschreef (Universiteit Leiden, Berlijn en Boedapest) voor dit resultaat was nihil. In mijn argeloosheid dacht ik dat Chronologie de ruggengraat vormt van een cultuur. Dit geldt ook voor het onderzoek dat ik deed naar de infrastructuur van het piramideveld, de locaties van de piramiden en de samenhang met de sterrenhemel.

Sinds 1985 ben ik met het onderzoek verder gegaan en heb de resultaten gepubliceerd in diverse boeken en mijn nieuwe bevindingen probeer ik opnieuw te publiceren. Tot zover….. Een andere manier van denken over vraagstukken uit de historie, theologie en mythologie veroorzaakt helaas maar al te vaak rumoer. Radicale nieuwe ideeën en aanpak veroorzaken in de wetenschap gemakkelijk onrust. Een gevleugelde uitspraak in mijn familie was: ‘‘Onderzoekt alle dingen en behoudt het goede .

 

Kernmomenten in detail:

  1. Mijn moeder zei ooit tegen me dat ze Jezus gezien had bij de geboorte. Mijn vader was huilend op de fiets naar zijn ouders gereden, waar hij volledig overstuur aankwam. Hij had op een meisje gerekend.
  2. Ik stepte op 7 of 8 jarige leeftijd langs de begraafplaats bij de Zijlpoort te Leiden en ‘wist’ ineens dat ik iets belangrijks zou doen in mijn leven. Tijdens mijn jeugd las ik veel boeken en tekende ik landkaarten.
  3. In het 14de levensjaar tijdens een ingrijpende en langdurige ziekte, ijlde ik zeer veel, mijn geheugen verminderde en het leren dat ik voorheen spelenderwijs op de Mulo deed ging daarna moeizamer. Mijn lichaamslengte was na mijn beterschap sterk toegenomen.
  4. Vanaf mijn 17de levensjaar kreeg ik belangstelling voor metafysische zaken. Ik zat op het Mathesis Scientiarum Genitrix (M.S.G.) waar ik bouwkunde studeerde.
  5. Omstreeks mijn 28ste jaar ontmoette ik als collega Karel Buhrs die astrologie studeerde bij Mellie Uildert. Hij werd mijn assistent op de afdeling Calculatie en Inkoop van het Aannemingsbedrijf J.P.van Eesteren. Karel wijdde mij in en wees me de weg in de doolhof van de metafysica en ‘gesloten’ winkels in Amsterdam. Verschillende boeken over Astrologie schafte ik aan, samen bespraken we veel over dit terrein. Op zekere dag kwam de Regel van Hermes ter tafel, die incompleet overgeleverd is. In samenspraak met hem nam ik me voor om dat nog eens uit te zoeken en indien mogelijk weer toepasbaar te maken. Op een zeker moment ging Karel bij een ander bedrijf werken en gingen we ieder onze eigen weg. Nu, 45 jaar later zocht hij via mijn website contact met me en stelde de vraag opnieuw: ‘In hoeverre heeft de Regel van Hermes invloed uitgeoefend op mijn belangstelling voor Egypte?
  6. In de jaren die volgden werd mijn belangstelling sterk geactiveerd door het opdoen van kennis op terreinen die in verband staan met de mensheid en de langdurige ontwikkeling van de aarde.
  7. In het voorjaar van 1979 besloot ik samen met een goede kennis een Astrologisch Congres te Soesterberg te bezoeken. Niet wetende wat ik me daarbij moest voorstellen, hoorden we de uiteenzettingen over horoscopen aan. Vlak voor de koffiepauze keek een man die voor ons zat achterom en nodigde me uit om tijdens die pauze bij hem te komen en samen koffie te drinken. Ik had deze man nooit eerder gezien en stemde toe. Hij heette Peter Lucas en vertelde over mijn leven en de gebeurtenissen die daarin waren voorgekomen. Hij bleek me te kennen zonder dat ik hem ooit gezien of gesproken had en zonder duiding van mijn horoscoop. Hij woonde ooit in Brisbane (Australië) en was Astroloog en lid van de White Lodge. Later werd hij mijn coach.
  8. Een nieuw keerpunt kondigde zich aan in mijn 39ste levensjaar. Ik kocht een appartement in de Holbeinstraat te Amsterdam. Holbein de wereldberoemde tekenaar en kunstschilder uit de Renaissance gaat in het verdere vervolg van mijn leven een belangrijke rol spelen.
  9. Intussen brak de crisis van de tachtiger jaren uit en werd ik met mijn collega’s ontslagen en stond op straat. Ik gebruikte de vrijgekomen tijd om te studeren aan de bovengenoemde terreinen en nam contact op met mijn coach die ik eerder op het congres te Soesterberg ontmoet had. Het was een moeilijke tijd. Mijn zoon besloot meer bij mij te wonen dan bij zijn moeder, dat verzwaarde de financiële situatie.
  10. Dit noopte me om aanvullende inkomsten te zoeken en in het voorjaar van 1983 begon ik mijn praktijk ASTROSOFIE, een “herontdekte vorm” van de (vrijwel) verloren manier van astrologiebeoefening. In de herfst van 1984 ontwikkelde ik een methode om de Regel van Hermes opnieuw toe te kunnen passen. Die methode leidt tot vrijwel zuivere en absolute geboortetijden. Deze wijze van werken met de exacte geboortetijd, op basis van de Regel van Hermes, geeft de incarnatie-horoscoop waardoor de innerlijke drijfveren van een mens begrepen en middels gesprekstherapie gecommuniceerd kunnen worden. In 1987 breidde ik dit uit met de reïncarnatie-horoscoop, nadat ik de formules daarvoor ontvangen had van mijn coach.
  11. Vrije tijd gebruikte ik om me te verdiepen in het oude Egypte. De studie van die cultuur richtte zich op hun kalender en bijzonderheden. In de zomer van 1986 kreeg ik nachtelijk ‘bezoek’ van een ‘onbekende’ die me duidelijk maakte dat ik me bezig moest gaan houden met de grote cycli van de wereld. Onze geschiedenis klopt niet, werd me toegevoegd! Daar lag mijn kerntaak, werd me in niet mis te verstane woorden duidelijk gemaakt. Ik was klaarwakker en stond met mijn partner in de slaapkamer. De daaropvolgende dag kwam mijn coach op bezoek en vertelde me zonder dat ik hem had ingelicht, dit opnieuw!
  12. Waar moest ik beginnen? De Bijbel? De Astronomie? Nostradamus en zijn raadselachtige methodiek? Ik stond voor een schier onoplosbaar vraagstuk. Kort voor deze heftige emotionele gebeurtenis verdiepte ik me in de maten en getallen van de oude Egyptenaren. Dit gebeurde omdat er in een vitrine van het Rijksmuseum van Oudheden in Leiden een koningsel tentoongesteld was. Ik verzocht aan de conservator tijdens dit bezoek de juiste lengtemaat van die el mij mee te delen. Hij antwoordde dat hij dat niet kon omdat die lengtemaat onzeker was. Een bouwkundige gaat daar natuurlijk niet mee akkoord en ik spoedde me naar de Papenstraat achter het Rijksmuseum van Oudheden waar de toenmalige Universiteitsbibliotheek zat. Daar trof ik het boek Die Alt-Aegyptische Elle aan van de 19de eeuwse wereldberoemde Duitse egyptoloog Richard Lepsius uit 1865. In 1986 mocht je uit de bibliotheek nog boeken lenen, wat ik terstond deed en maakte er een kopie van. Het was mijn eerste officiële egyptologieboek. In de eerste regels worden de verschillende maten, hun belang van de toepassing en hun verhoudingen besproken voor het onderzoek naar de relatie met de grote piramiden van Gizeh. Verondersteld werd en wordt dat hun oriëntering en hun bestemming aanwijzingen zouden geven over een of ander astronomisch systeem. Dit sloot aan op het vraagstuk waarvoor ik geplaatst werd.
  13. Vanaf die tijd richtte mijn belangstelling zich onverminderd op dergelijke monumenten. Ik beschikte in die tijd over een computer met 256 Kb met daarop software waarmee tussen coördinaten de juiste afstand en windrichting op aarde bepaald kon worden. Toen ik een keer de slaap niet kon vatten, besloot ik de afstand tussen Gizeh en Stonehenge te bepalen. De uitkomst was intrigerend en fascinerend tegelijk. Opnieuw deed zich de vraag voor, maar hoe verder? In de loop van de volgende jaren ontwikkelden mijn gedachten zich en werden de volgende gigantische monumenten ingepast, zoals Teotihuacan in Mexico en Tiahuanaco in Bolivia. Er ontstond een figuur over de aarde (een diagram met intercardinale Kosmische assen, de basisfiguur is een diabolo) die me voor een raadsel plaatste. Enige jaren gingen voorbij zonder enig verder resultaat. In 1989 besloot ik om het geheel te publiceren in Kosmische Slinger der Tijden, die in 1993 verscheen. Basis waren de 5 ‘heilige plaatsen’, daar ik na ampele overweging er vanuit ging dat de ligging van Atlantis in de Atlantische Oceaan mogelijk werd aangewezen
  14. Na de zomer van 1989 richtte ik mijn onderzoek verder op de omlopen, de grote cycli van de planeten in het zonnestelsel. Met behulp van mijn zoon werd in 1986 de ‘grootte’ van het Kosmisch Grootjaar mathematisch vastgesteld. Dit is gepubliceerd in Kosmische Slinger der Tijden. Andere astronomische bijzonderheden zoals de ontdekking van de zgn. kosmische digitale wijzer tussen de sterren Aldebaran en Antares, de 27 grote driehoeken van de planeten Jupiter en Saturnus werden met het geheel in relatie gebracht. Die vindingen zijn ondergebracht in de afdeling Kosmochronie van deel I. In deel II van dit werk is een poging gedaan om een reconstructie van het Dynastieke Egypte op basis van het werk van de Egyptische hogepriester Manetho te vervaardigen. Manetho’s werk is in de loop van de tijd verdwenen.
  15. Het chronologische werk van Nostradamus, dus niet zijn voorspellingen, werd door mij met de chronologie van de Bijbel onderzocht en vergeleken, tussen 1986 en 2000 en soms gebeurt dat nog steeds. Het uitgangspunt van zijn werk was niet alleen de chronologie van de Bijbel maar ook die van het oude Egypte en hun wijsheid. De onderlinge relatie van de Bijbel met de geschiedenis van de oude volken is door Nostradamus veelvuldig, hoewel niet openlijk, gebruikt om zijn ‘Danse Macabre’ van de Tijdsleutel te maken en vorm te geven. Zodoende gebruikte hij de start van de nieuwe Egyptische kalender in jaar 9/10 van farao Neferirkare van de vijfde Dynastie op 11 februari 2776 v.C. (JD.707532)1 als een begin en de verbanning van de Joden uit Jeruzalem naar Babylon onder koning Nebuchadrezzar II op 27 juli 586 v.C. (JD. 1.507594) als chronologische markeringen. Nostradamus zijn derde cyclus startte op 10 februari 1606 (JD. 2307690), of op 7 februari, en eindigt in de toekomst in het jaar 3796. Zijn derde cyclus start dus in het midden tussen het jaar waarin de Joden werden verbannen en het einde van zijn profetieën op 22 september 3796 (JD. 3.107812). Een totaal van 3 perioden van elk ca. 2190 jaar. Zoals Nostradamus zei: “Het kan iets meer of iets minder zijn”. Mijn publicatie Onbekende Aspecten van Nostradamus dateert uit 2002.
  16. In 1986 verdiepte ik me verder in de bijzonderheden van de Egyptische kalender (zie punt 11). De resultaten daarvan legde ik in de lade van mijn bureau. In 1993 ontmoette ik mijn huidige partner Hendrine. Zij is een rustpunt in mijn leven waardoor ik me 4 dagen per week volledig kan wijden aan het onderzoek. Ik verzamelde ca. 250 chronologische kalenderdata met een significant astronomisch resultaat. Astronomie was een passie voor de oude Egyptenaren. Mijn conclusie luidt dat hun levensbeschouwing daarop was gebouwd. Dit was voor mij een bevestiging van een gedachte die ik al sinds de tachtiger jaren onafgebroken heb. In begin 1994 breidde ik mijn onderzoek uit naar de infrastructuur van het piramideveld, de locaties van de piramiden en de samenhang met de sterrenhemel. Dit werd mede gestimuleerd door het verschijnen van het boek The Orion Mystery van Robert Bauval. Na het lezen van zijn boek zocht ik schriftelijk contact met hem, daar ik het op een aantal punten niet met hem eens ben. Bijvoorbeeld dat alleen de 3 piramiden van Gizeh correleren met de 3 sterren van de Gordel van Orion, dat is veel te beperkt. Mijn onderzoek en publicaties (Sterrenbeeld van Horus uit 2000 en Egypt: Image of Heaven uit 2006) hebben uitgewezen dat vele sterren geprojecteerd zijn op aarde in de vorm van piramiden en tempels. Egypte was ooit een Wereldmacht die haar macht ontleende aan hun kennis van het universum. De kennis van die macht vertaalden ze in grootse bouwwerken, o.a. de piramiden en tempels. Die piramiden van het ‘eerste uur’ beelden een deel van het sterrenbeeld Orion uit met een hemelpoort, het Perihelium (snijpunt Galactische equator van de Melkweg met Ecliptica). In de latere fase van hun beschaving gingen zij over tot het uitbeelden (iconografisch) van de godheid Orion in de krijgshaftige houding, getiteld de ‘Sterke Arm’ van hun leidinggevende farao’s op tempelwanden (pylonen) en sieraden (o.a. het pectoraal). Deze vorm van Iconografie legde een verbinding tussen de hemel en aarde en daaraan ontleenden zij hun macht. (www.zitman.org Sitemap, Egypt Image of Heaven, chapter 5, 6 en 8 en subpages).

    In deel II beschrijf ik het ontdekte geografische plan dat op een raadselachtig kleitablet uit de bibliotheek van koning Assurbanipal staat met daarop een ‘rechte-lijn’ indeling van de oude wereld. Die ontdekkingsreis leidde me naar de plaats Agadez in de Sahara in het tegenwoordige Niger. De tweede bakermat van een volk dat nog omstreeks 5000 v.C. naar de rivieren de Nijl en Eufraat en Tigris moest trekken door een catastrofale plotseling optredende droogte. In 1998 gingen we naar Parijs naar de mediashop FNAC waar ik het bewijs vond van mijn stelling dat de bakermat gezocht moet worden in het westen van het Centrale gebergte van Noord-Afrika, met name in het noordoosten van het massief Aïr. Het gezochte boek, ik wist vooraf niet of het zelfs bestond, stond te pronken op de boekentafel van de FNAC. Ik hoefde het alleen maar te pakken. In dit boek Archéologie Africaine van Marianne Cornevin bespreekt zij het werk van de Franse ethnoloog Roset. Hij vond daar aardewerk in Bagzane van ca. 10.000 jaar oud. Roset beschrijft dit met foto’s in het artikel: Tagalagal: un site à céramiques au Xe millénaire avant nos jours dans l’Aïr (Niger), 1982 en in Neolithic development in the Early Holocene of Northern Niger, 1987. Daar bleef het niet bij zoals prehistorische rotsschilderingen aantonen. Dat resultaat stelt onze huidige kennis van de vroege geschiedenis van Egypte compleet in de schaduw en haalt die zelfs volledig onderuit. Het oude Egypte bezat inzichten die de wetenschap nog steeds niet wenst te aanvaarden.

  17. Omdat ik in de loop van de tijd niet geheel tevreden was over deel II van Kosmische Slinger der Tijden, een poging om tot reconstructie van het Dynastieke Egypte op basis van het werk van de Egyptische hogepriester Manetho te komen, besloot ik Het Horus Enigma te schrijven (2009). De Egyptenaren waren de ontdekkers van de kalender, de meest fundamentele en praktische toepassing van astronomie, door middel van observatie en vaststelling van de lengte van het Zonnejaar. Deze wetenschap beoefenden zij minstens al in het vijfde millennium vóór Christus. In de afgelopen eeuw hebben egyptologen en astronomen die theorie echter pertinent van tafel geveegd. Waarom zouden de Egyptenaren wetmatigheid van hemelse verschijnselen zoals de cycli van sterren, zon, maan en planeten willen vastleggen? En hoe zouden ze dat dan gedaan hebben? Welke barrières moesten zij daarvoor overwinnen? Volgens recente wetenschappers heeft de Egyptische sterrenkunde zelfs nooit bestaan. Dit is een flagrante miskenning. Want hoe had onze beschaving eruit gezien zonder die oude Egyptenaren? Astronomie was zelfs het centrale thema van de Egyptische cultuur. Egyptenaren, die zichzelf zagen als zonen van Horus, ontwikkelden een alomvattend systeem: de kosmische orde, de samenhang tussen Hemel en Aarde. Wat boven is, is ook beneden. Egypte als spiegel van de kosmos. Ze brachten die samenhang zelfs letterlijk in beeld in het ontwerp van het Piramideveld. Maar ook in hun religieuze festivals, feesten en tijdsbesef via hun kalender kwam die tot uitdrukking. Ze waren het eerste volk op aarde dat uren, dagen, maanden gebruikte en seizoenen en jaren kende.
  18. De herkomst van de Egyptische beschaving is nog altijd een mysterie. Sommige Piramideteksten zijn buitengewoon kernachtig. De Egyptenaren spraken over een eiland dat uit het oerwater oprees als de oorspronkelijke kern van de wereld. Het lijkt erop dat de Egyptenaren doelden op een eiland in de oceaan dat als middelpunt gezien kan worden ten opzichte van de omringende wereld, een kernachtige straalsgewijze locatie van dit eiland met een enorme berg (de troon van Osiris), ten opzichte van andere antieke centra zoals Gizeh in Egypte, Stonehenge in Engeland, Teotihuacan in Mexico en Tiahuanacan in Bolivia. Mijn zoektocht naar die Bakermat begon met de ontwikkeling die in punt 13 beschreven is (het diagram met intercardinale Kosmische assen, basisfiguur is de diabolo). Dit diagram projecteerde en plakte ik op de aardglobe. Bij het lege middelpunt begon ik langzaam maar zeker aan het verdwenen Atlantis te denken. Plato deelde expliciet mee dat het eiland Atlantis in de Atlantische Oceaan lag, voorbij Gibraltar, in het verleden Zuilen van Heracles genoemd. Vanaf 1985 vond ik in de loop van de tijd geografisch materiaal dat eerder ten dele incompleet werd gepubliceerd in andere boeken. Na jarenlang speurwerk vond ik in 2005 de restanten van dit eilandenrijk via een satellietfoto van de NASA met de titel De Nacht valt over Europa. Strijklicht valt over de Atlantische Oceaan waardoor verzonken zeebergen of eilanden zichtbaar worden. Ik kijk en ontdek de geomorfologische overeenkomst tussen de drie zeebergen, de Great Meteor en de twee Cruiser Seamounts en de drie piramiden van Gizeh. Oudegyptisch tekst- en bronmateriaal over hun eerste bakermat, waarvan de naam de Egyptenaren bekend was, werd door mij voor het eerst gepubliceerd in Van Egypte naar Atlantis, de Boven- en Onderwereld van Osiris, in 2013. Op zich uitzonderlijk, omdat dergelijke informatie volgens egyptologen totaal zou ontbreken. Bijzonder, omdat de oorsprong van de Osiris-religie verweven was met de landschappelijke vorm van de eilandengroep. Geomorfologie aan de basis van hun ondoorgrondelijke religie? Ja, exclusief, omdat deze landschappelijke vorm als drie kunstmatig gebouwde bergen gekopieerd werd in Gizeh, op dezelfde 30ste breedtecirkel als die van hun bakermat. Terwijl de afstand tussen de lengtemeridiaan van Atlantis en die van Gizeh precies 60° is. Nu de restanten van Atlantis, hun eerste bakermat, eindelijk gevonden zijn, kunnen we ons gaan richten op een nieuw wereldbeeld. De voorouders van de Egyptenaren kwamen zonder twijfel uit het westen. (origin.zitman.org).
  19. In de zomer van 2015 liep ik weer eens bij De Slegte binnen, waar ik bijna struikelde over een grote doos boeken. Er zat een scheur in de buitenkant waardoor ik de titel van een boek zag die me intrigeerde. Ik zei tegen een verkoopster is dat boek al te koop? Ja binnenkort, was het antwoord maar ik moet de hele doos nog prijzen. Het bleek The Forbidden Universe te zijn, een van de meest fascinerende boeken van de laatste jaren over de occulte invloed op de wetenschap in de Renaissance. Direct wist ik dit boek wil ik hebben in mijn bibliotheek, de verkoopster keek me aan en zei vooruit dan maar dan zal ik de doos nu al openmaken. Even later liep ik met het boek de winkel uit. Mijn vroegere en helaas veel en veel te vroeg overleden kameraad Filip Coppens had ooit een samenwerkingsverband met de schrijvers van dat boek, Lynn Picknett en Clive Prince uit Londen. Ik dacht opnieuw aan mijn vriend Filip…
  20. In 1980 kocht ik een huis in de Holbeinstraat te Amsterdam. In 1981 kwam mijn toenmalige partner Inez op een dag triomfantelijk de kamer binnen met een boek over Hans Holbein. Niets vreemds zult u denken, wel attent.
    Vele jaren gaan voorbij, intussen woon ik in België. Ik koop in oktober 1998 op zaterdag het NRC Handelsblad waarin ik een bijzonder artikel aantref over… u raadt het al de schilder/tekenaar Holbein, met name over zijn fascinerende schilderij The Ambassadors die tegenwoordig in de National Gallery van Londen te bezichtigen is. Het artikel gaat gedetailleerd in op allerlei voorwerpen die op het schilderij uitgestald staan op een tafel met links en rechts mannen. In de linkerbovenhoek van het schilderij is een crucifix zichtbaar. Op de vloer is een langgerekt doodshoofd zichtbaar (schedel van Jezus?) onder een bepaalde schuine hoek. Volgens Prof. Dr. John D. North expert op het gebied van filosofie en astrologie uit de Renaissance beeldt dit schilderij een horoscoop uit met de datum 11 april 1533 met een kloktijd van 04h00 ’s middags.2 Inderdaad was het Goede Vrijdag! Dat prikkelde mijn nieuwsgierigheid en ik besloot North aan te schrijven en mijn inzichten over dit onderwerp aan hem mee te delen. Hij reageerde bijzonder plezierig en stuurde zijn werk Verborgen betekenissen in de dichtkunst van Geoffrey Chaucer toe (KNAW, deel 54, No 5.) Half november stond er een commentaar onder de titel Heibel om Holbein in de NRC van de hand van Jeroen Stumpel, hoogleraar iconologie en kunsttheorie aan de Universiteit van Utrecht. Deze deed het idee van North af met de woorden: “Grotendeels quatsch.” North reageerde daarop met: “Een ieder die betrokken was bij dit schilderij geloofde in Astrologie” en “Huiver bekruipt me”. North vond dat Stumpels een verontrustend gebrek aan inzicht in de mentale en intellectuele wereld van de 16de eeuw” heeft. North eindigde zijn reactie met “enige huiver bekruipt me bij de gedachte dat geleerden zoals hij de pers gaan censureren.”
    In 2002 of 2003 zijn mijn vrouw Hendrine en ik op vakantie in Frankrijk en Spanje. We verbleven op zekere dag in St. Jean de Luz op de grens tussen beide landen, die avond gingen we die plaats binnen en kwamen langs een Antiquair die uitverkoop hield. Achter in de zaak was een afdeling antiquarische boeken waar ik het boek Holbein’s “Ambassadors” zag staan van Mary F.S. Hervey uit 1900 dat ik onmiddellijk kocht.
    Het afgelopen jaar deed ik onderzoek naar het Oog van Horus en ontdekte de ware betekenis daarvan. Mijn zoektocht naar het ultieme begin van de berekeningen die Nostradamus maakte, baseerde hij op de Venus en Mars-cyclus. De planeet Venus staat in haar verheffingsgraad, 27º Vissen! Dit resultaat wees onomstotelijk naar de op het schilderij van Holbein teruggevonden hoek van 27° met de horizon die overal in het schilderij voorkomt, met name naar de crucifix. Het verwijst naar de start van de vierde Scheppingsgolf en de Kruisiging van Jezus. De woorden in de Openbaring van Johannes 22 vers 16 luiden: “Ik ben de Morgenster” en daarmee wordt de planeet Venus bedoeld, dat is de Verborgen betekenis van het schilderij The Ambassadors. North bleef me dus bezighouden en ik volgde zijn werk op andere terreinen. The Ambassadors’ Secret van North kocht ik recent bij De Slegte in Leiden. In zijn Voorwoord, p.xviii, gaat hij uit van de elevatie van de Zon. Dit is echter onjuist. John North is op 31 oktober 2008 overleden en ik kan hem mijn zienswijze niet meer laten weten.

  21. Tot op dit moment bestaat er geen concept voor de religie van Egypte. Die kwestie hindert in hoge mate het onderzoek naar de structuur van religie in het bijzonder. Ondanks de vele woorden die naar religie verwijzen, bestond het woord ‘religie’ in het oude Egypte niet. Hoewel het bestaan van een god in de Egyptische religie overal wordt aangetoond. Dit is de overeenkomst met het Christendom. Onderzoek naar hun religie is door de belangrijkste autoriteiten van de Egyptologie uitgevoerd. Maar de kern en oorsprong van hun religie is door hen nooit gevonden en beschreven. Dat kon ook niet daar de Astronomie, lees Astrologie, hun vreemd was en is. Het Hermetisme dient geïmplanteerd te worden in de Egyptologie, terwijl dit volgens hen behoort tot het Grieks-Romeinse gedachtegoed. De Oudegyptische rituele behoeften, waren schier eindeloos en bevestigen het bestaan van grote festivals die op kosmische fenomenen gefundeerd waren. Daarvoor waren observaties en calculaties nodig van de loop en bewegingen van planeten en sterren aan de hemel. Die berekeningen leverden de basisgegevens op voor de ontwikkeling van hun kalender, op hun beurt leverden dat prolongaties op en zodoende een chronologisch ‘framework’. De Egyptenaren kenden dus een methodiek met bijbehorende mathematiek die de kern van hun religie vormde en gefundeerd was op dat kosmisch herhalende ritme. Deze cycli leverden hen de prolongaties voor de beroemde festivals van Leven en Dood die door de eeuwen heen gehouden werden. We zien daarvan vele voorbeelden bij de Egyptenaren.
    Synthese is dat de Egyptenaren bekend waren met het kosmisch uurwerk van het universum. Dat zij kosmische gebeurtenissen noteerden, vastlegden en naar dat herhalende ritme leefden. Hun stèles met beschrijvingen getuigen van die kosmische gebeurtenissen. Hun festivals en feesten liepen synchroon met dit ritme. Hun kalender was dus zodanig ingericht dat het lijkt op de werking van een moderne versnellingsbak, het ene tandwiel past naadloos in het andere. De verschillende tandwielen veroorzaken de diverse evolutieperioden. Isaac Newton en Michel Nostradamus kenden die wetten van de Machina Mundi, de klok van het universum. Zij hadden die kennis verkregen of begrepen uit het oude Egypte. Als een mens dit tot in de kern begrijpt is Religie of het bestaan van God geen vraag meer. Zo was dat o.a. voor Newton en Nostradamus….

  22. In punt 20 breng ik het Oog van Horus ter sprake. Het afgelopen jaar deed ik uitgebreid onderzoek naar dit nooit eerder opgeloste raadsel van het oude Egypte. Het Oog van Horus wordt o.a. vermeldt in de Mythe van Horus te Edfu. Na veel en langdurig zoeken ontdekte ik de ware betekenis daarvan. Het is de transit van de planeet Venus voorbij de Zon, zoals die in 2004 en 2012 plaatsvond. Niets meer en niets minder! Het levert wel een nieuw raadsel op, hoe kon men zonder kijker een dergelijke transit waarnemen? En…. toch is dit het geval! De oplossing dient te wachten op de uitgave van een boek of web-artikel waarin dit fenomeen beschreven zal worden.
    Het oude Egypte is oeroud, hun omvangrijke wijsheid laat dat steeds opnieuw aan ons zien. De periode die we in meer of mindere mate denken te kennen begint omstreeks 3000 v.C. Dit ‘begin’ is te jong en dient verplaatst naar een begin van de Eerste Dynastie in 3520 v.C. De daaraan voorafgaande periode begon 1790 jaar eerder in ca. 5300 v.C. toen zij als volk vanuit het Centrale Gebergte van Noord-Afrika migreerden naar de rivier de Nijl vanwege een klimatologische catastrofe. Zij vestigden zich toen in de Delta, de Fayum, bij Abydos en bij Hieraconpolis en wellicht ook zuidelijker bij de aansluiting van de oeroude karavaanwegen vanuit de Sahara.

[1] De oude Egyptische kalender stopte op 9 januari 2776 v.C. (JD. 707498).

[2] De horoscoop van Goede Vrijdag 11-04-1533 om 11h40 Gmt te Jeruzalem (31°.47 N.B. en 35º10 O.L.) toont de Maan op cusp 4, de Zon op cusp 9, Mars op de desc. en Venus conj. Neptunus op cusp 8, precies 1° Ram en 29° Vissen. Venus staat 27° boven de desc. wanneer ik de tijd wijzig naar 11h30 Gmt.